بیت ۴۳۶

سخن چون برابر شود با خرد

روان سراینده رامش برد

کسی را که اندیشه ناخوش بود

بدان ناخوشی رای او گش بود

همی خویشتن را چلیپا کند

به پیش خردمند رسوا کند

ولیکن نبیند کس آهوی خویش

ترا روشن آید همی خوی خویش

اگر داد باید که آید به جای

بیارای و زان پس به دانا نمای

چو دانا پسندد، پسندیده شد

به جوی تو در، آب چون دیده شد

"شاهنامه (تصحیح خالقی مطلق)/ پادشاهی کیکاوس صدوبیست سال بود (داستان سیاوخش)"